Yester

Zadzwoniłam niedawno do dawnej koleżanki szkolnej, która jeszcze pracuje jako agent ubezpieczeniowy, aby przedłużyć kończącą się polisę. Po ustaleniu szczegółów koleżanka zwróciła się do mnie z pytaniem: - A co u ciebie? Jak się kończysz? - na co wybuchnęłam szczerym śmiechem, a ona skonfundowana zaczęła mnie przepraszać za to przejęzyczanie. - Nie przepraszaj, nie ma za co. Przecież – kończymy się, i taka jest prawda – odpowiedziałam.

Rozbawiło mnie to pytanie, ale pewnie także wzmocniło nostalgię rozpamiętywania końcówki ziemskiego życia. Czy na fali tej nostalgii wróciłam wczoraj do króciutkiego wspomnienia o Bee Gees? Być może, gdyż ta muzyka, to taka muzyczna tapeta dla wspomnień z okresu, kiedy czas i przestrzeń wypełniały te dźwięki; to powrót do uczuć i odczuć, powrót do klimatów tamtego minionego czasu.

W powyższe doskonale wpisuje się inny jeszcze miniony dawny przebój, tym razem Stevie Wondera, o którym dopiero niedawno sobie przypomniałam, a który bardzo lubiłam ze względu na raźny i wyraźny rytm, ale też ze względu na tekst z cudowną grą angielskim słówkiem yester - też starym, archaicznym, wychodzącym z użycia, kończącym się. Jak – ja.

What happened to the world we knew
When we would dream and scheme
And while the time away
Yesterme yesteryou yesterday

Where did it go that yester glow
When we could feel
The wheel of life turn our way
Yesterme yesteryou yesterday

I had a dream so did you life
Was warm and love was true
Two kids who followed all the rules
Yester fools and now

Now it seems those yester dreams
Were just a cruel
And foolish game we used to play
Yesterme yesteryou yesterday

When I recall what we had
I feel lost I feel sad with nothing but
The memory of yester love and now
Now it seems those yester dreams
Were just a cruel
And foolish game we had to play

Yesterme yesteryou yesterday
Yesterme yesteryou yesterday
Sing with me
Yesterme yesteryou yesterday
One more time..... 

Źródło tekstu

20.11.2019

.